Edelgas

Hij kijkt omhoog,
het haar gewassen in het vuur van de tijd,
steeds hoger, boven de daken en torens
vanuit de diepte van kanalen
met water zo hard als de ruimte
en bruinsteen van Duits expressionisme

Hij ademt vrij
met veelkleurige tanden
en gaten in zijn ruiende vederkleed,
maar wat geeft dat nog
in deze automatisch aan- en uit-
geschakelde nachten

Hij wint aan hoogte
voor niemand in het bijzonder
als een omgekeerde meteoor
in zijn zelfgemaakte holoceen,
een altijd uitdijend venster
in de tijd,
een vrijhaven van het denken.