Er zit een barst in mijn mond
van een klok die te volmaakt tikt
Mijn armen hangen over de randen
en m'n ogen zitten vol mos
en kreupelhout. Een ziekte
vol liefde wormt zich traag
door klieren en late impressies
van post-coïtale vluchtpartijen.
Eén vinger trommelt in morse
zijn eigen nukkig soort jazz.
In één oor sijpelt helder water
en uit een ander oor komt stoom.
Dood als Marat zit ik verborgen
en tel ik slechts de spoken
die hier huizen in elke vale hoek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten